Τιμήσεις προσωπικοτήτων
Τίμηση Στρατή Ταρίνα στην πνευματική Τελετή Κοπής της Βασιλόπιτας του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών
27 Ιανουαρίου 2008
Κυρίες και Κύριοι,
Ποιός είναι ο άνθρωπος, ο Κωνσταντινουπολίτης που τιμούμε σήμερα; Καθώς είναι ένα άτομο που δεν επέλεξε την βιτρίνα σαν σκοπό της ζωής του με την έγνοια να προβάλλει ανά πάσα στιγμή τις επιτυχίες του, αλλά προτίμησε να ζει αθόρυβα, θα πρέπει την ώρα αυτή να πούμε κάτι περισσότερο, να ανατρέξουμε στο βιογραφικό του. Επειδή υπήρξε πολύ δραστήριος, θα αναφερθώ ενδεικτικά μόνο σε ορισμένες στιγμές της ζωής του. Λέει, λοιπόν, το βιογραφικό του ότι κατ΄ αρχάς είναι ένα παιδί της Πόλης που γεννήθηκε εκεί το 1948, φοίτησε στην κοινοτική Σχολή της Ευαγγελιστρίας Προπόδων Ταταούλων και το Ζωγράφειο Λύκειο, ότι το 1964 βρέθηκε στην Ελλάδα επειδή η οικογένειά του υποχρεώθηκε να μετοικήσει λόγω των γνωστών απελάσεων των Ελλήνων υπηκόων, ότι ολοκλήρωσε εδώ τις γυμνασιακές του σπουδές και ότι φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών.
Η επαγγελματική του ενασχόληση από το 1969 και εδώ είναι το εμπόριο μη σιδηρούχων μετάλλων. Τα ενδιαφέροντα όμως του νεαρού Ταρίνα είναι περισσότερο ποικίλα και ευρύτερα. Ο Κερδώος Ερμής δεν τον υπέταξε. Δύο τάσεις κυριαρχούν μέσα του. Η ποικιλία των ενδιαφερόντων του και η αγάπη, η μέχρι αφοσιώσεως αγάπη του, για την Πόλη, τάσεις που τις κληρονόμησε και τις δύο από τον σπάνιας ποιότητας πατέρα του, τον Δημήτριο Ταρίνα. Έτσι, τον βλέπουμε να παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής και να εκθέτει τα έργα του, να ασχολείται με τον αθλητισμό ενταγμένος στον Πανιώνιο ΓΣΣ, να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο εξωτερικό στο άθλημα 20 χιλιομέτρων βάδην και να συγκαταλέγεται μεταξύ των ιδρυτικών μελών του Πανελληνίου Συνδέσμου Κριτών Στίβου. Όλες αυτές οι ενασχολήσεις του δεν μπόρεσαν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τον συνέδεε με την γενέτειρά του την Πόλη.
Ο κ. Στρατής Ταρίνας παραλαμβάνει την τιμητική πλακέτα από τον πρόεδρο
του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών κ. Θεμιστοκλή Παχόπουλο.
Οι τιμώμενοι κ.κ. Στρατής Ταρίνας, Δήμαρχος Καλλιθέας Κώστας Ασκούνης με τον Δήμαρχο Παλαιού Φαλήρου κ. Διονύση Χατζηδάκη.
Ο Ίων Δραγούμης κάπου λέγει ότι : « Η Πόλη ξυπνάει μέσα μας φωνές, ξανάβει φωτιές και φωτίζει …».Στην περίπτωση του Στρατή Ταρίνα δεν ήταν μόνο η Πόλη που τροφοδοτούσε αυτές τις φωτιές που του πύρωναν τα σωθικά. Ήταν και οι σπάνιες επιρροές που είχε από τον αείμνηστο πατέρα του. Ο πατέρας του, όπως ήταν συλλέκτης κάθε στοιχείου που αφορούσε τις αξέχαστες πατρίδες, μετέδωσε αυτά τα ενδιαφέροντά του και στον γιο του.
Έτσι, ο Στρατής πορεύτηκε πάνω στα ίδια ίχνη και άρχισε να συλλέγει γραμματόσημα. Κατακτά χάλκινο μετάλλιο στην Α΄ Πανελλήνια Φιλοτελική Έκθεση το 1966, στον Πειραιά, εκθέτοντας «γραμματόσημα Τουρκίας με ελληνικά και ρωμαϊκά θέματα». Είναι μέλος της Ελληνικής Νομισματικής Εταιρείας από το 1975. Δημοσίευσε μελέτες που πραγματεύονται τις εκκλησιαστικές επισημάνσεις των ελληνικών κοινοτήτων πάνω σε χάλκινα οθωμανικά νομίσματα στα τέλη του ΙΘ’ αιώνα και συμμετείχε σε νομισματολογικές εκθέσεις. Το 2001 η Ελληνική Νομισματική Εταιρεία τον ανακήρυξε «ισόβιον μέλος αυτής δια την σημαντικήν προσφοράν αυτού τη ημετέρα Εταιρεία».
Είναι από τους λίγους συλλέκτες εφημερίδων και περιοδικών που έχουν κυκλοφορήσει τους τελευταίους αιώνες στην Πόλη, καθώς και καραμανλίδικων εντύπων πάσης φύσεως. Τις πλούσιες συλλογές του δεν τις διατηρεί αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό του, όπως συνήθως συμβαίνει με τους συλλέκτες. Πάντοτε προθυμοποιείται να τις γνωρίσει και στο ευρύτερο κοινό με τις εκθέσεις, που είτε τις οργανώνει ο ίδιος, είτε συμμετέχει. Και εδώ στην Ελλάδα και στην Πόλη. Περιττό να πω ότι και ειδικοί επιστήμονες επωφελούνται όποτε το επιθυμούν από το αρχείο του. Ανακάλυψα μια χαρακτηριστική δήλωση ειδικής επιστήμονος- ιστορικού (της Ευαγγελίας Μπαλτά, το 1997) η οποία μεταξύ άλλων λέγει: « …Ιδιαιτέρως θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο μου Στρατή Ταρίνα [….] για την μεγαλοψυχία του στο να διευκολύνει τις έρευνές μου με το πλούσιο αρχείο Κωνσταντινουπολίτικων περιοδικών και εφημερίδων του[…]Η καραμανλήδικη βιβλιογραφία οφείλει πολλά σ’αυτόν τον Κωνσταντινουπολίτη μαικήνα τον οποίο έχει υπό την προστασία της.»
Επεξέτεινε ακόμη το ενδιαφέρον του και στους Ρωμιούς βιβλιοδέτες της Πόλης. Έχουν δημοσιευθεί σχετικές μελέτες του. Τελευταία πολύ σημαντική προσφορά του είναι ο πρώτος τόμος της σειράς των μελετών που προετοιμάζει και αφορούν τον ελληνόγλωσσο Τύπο της Πόλης τους τελευταίους αιώνες.Τίτλος του : «Ο Ελληνικός Τύπος της Πόλης – Α’ Μέρος- Εφημερίδες ». Τυπώθηκε στην Πόλη από την ομογενειακή εφημερίδα Ηχώ που κυκλοφορεί εκεί. Παρουσιάστηκε στις 21 Απριλίου 2007, σε μια ειδική τελετή στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Ελληνικού Προξενείου, που οργανώθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων της κυκλοφορίας της εφημερίδος Ηχούς υπό την αιγίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Η εκδήλωση είχε πλαισιωθεί και με μία έκθεση 90 και πλέον εφημερίδων από την συλλογή του κ. Ταρίνα. Προσήλκυσε μάλιστα το ειδικό ενδιαφέρον σημαντικών Τούρκων δημοσιογράφων.
Στο αρχείο του διατηρεί σειρές και σώματα περί των 150 διαφορετικών τίτλων εφημερίδων της Πόλης.
Στο σημείο αυτό θέλω να υπογραμμίσω την σημασία των συγγραμμάτων αυτών για τον ευρύτερο ελληνισμό.
Είναι γεγονός ότι, δυστυχώς, λόγω της ανεπάρκειας της παιδείας που παρέχεται στους νέους, πολλά χρόνια τώρα, η μεγάλη σημασία που ενέχει η Κωνσταντινούπολη για τον Ελληνισμό δεν έχει συνειδητοποιηθεί από πάρα πολλούς συνέλληνες. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που βιώνουν το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη είναι η πατρίδα των πατρίδων μας, χάρη στην οποία αναδημιουργήθηκε ο νεότερος Ελληνισμός. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να υπάρξει η νεώτερη Ελλάδα χωρίς τα φώτα που εκπέμθηκαν από την Πόλη, αν η Πόλη, με επικεφαλής το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν διαφύλαττε σε όλη την διάρκεια των αιώνων της σκλαβιάς την μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη που κληρονομήσαμε. Δεν είναι του παρόντος να επεκταθώ στο μεγάλο αυτό θέμα, ώφειλα όμως να το επισημάνω. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το συγγραφικό έργο που παρουσιάζουν διάφοροι μελετητές, Κωνσταντινουπολίτες και μη, δεν αποτελεί απλά κα μόνο μια επιβαλλόμενη πνευματική δραστηριότητα. Συμβάλλει επίσης στο να αποβούν αποτελεσματικές και οι δραστηριότητες που μεθοδεύονται σήμερα για να περισωθεί και να αναπτυχθεί η μειονότητά μας. Όση απέμεινε στην Πόλη. Ο πυρήνας που επιβιώνει στην υπόδουλη Πόλη παρά τους διωγμούς και τις συμφορές, μπορεί και με την δική μας συμπαράσταση, όλων την συμπαράσταση, κράτους, σωματείων, ατόμων και ιδιαίτερα των πνευματικών ανθρώπων, να ανθίσει. Ήδη μετά το Παγκόσμιο Συνέδριο των Κωνσταντινουπολιτών που πραγματοποιήθηκε πριν δύο χρόνια εκεί, ένα πάρα πάρα πολύ πετυχημένο συνέδριο, κάτι άρχισε να κινείται. Παράλληλα με τις δυσάρεστες καταστάσεις, νέες κινήσεις, ιδίως δικών μας νέων ανθρώπων, εκπέμπουν μηνύματα αισιοδοξίας. Πρέπει όμως να υπάρξει και από εδώ, από την Ελλάδα, μια έντονη συστράτευση των πάντων για να τους βοηθήσουμε. Και στον κρατικό και στον κυβερνητικό τομέα. Δεν αρκεί όμως η έστω ευσυνείδητη διαχείριση των θεμάτων με όση καλή θέληση και αν διεκπεραιώνεται. Σε όλο το φάσμα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα χρειαζόμαστε στελέχη, όχι απλούς διεκπεραιωτές, αλλά ανθρώπους με οράματα που να τους συνεπαίρνει το θέμα της Πόλης, το θέμα της διάσωσης της Ρωμιοσύνης αλλά και της εξασφάλισης των απαραίτητων προϋποθέσεων για να ανθίσει μελλοντικά. Σε αυτή την προσπάθεια , που ήδη μπορεί να λεχθεί ότι είναι ενταγμένοι οι συγγραφείς, πρέπει να πάρουν πιο ενεργό μέρος τα σωματεία μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε στρατιά εθελοντών που θα υπηρετήσουν αυτόν τον σκοπό.
‘Έχουμε εκδόσεις μεμονωμένων ατόμων, εκδόσεις των διαφόρων σωματείων μας, όπως και του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών, το ποικίλο και πλούσιο εκδοτικό έργο της “μη κερδοσκοπικής εταιρείας μελέτης της καθ΄ ημάς Ανατολής”, σημαντικές εκδόσεις του Συλλόγου “Η Μνημοσύνη”, τον κωνσταντινουπολίτικο Τύπο, εδώ στην Ελλάδα και στην Πόλη. ‘Όλες οι πληροφορίες που αντλούνται από αυτόν τον τομέα, παράλληλα με τις απαραίτητες οικονομικές ενισχύσεις οικονομικών παραγόντων, μπορούν να βοηθήσουν σε ένα προγραμματισμό δραστηριοτήτων και στην υλοποίησή τους. Δεν χρειάζεται να τονίσω ότι ένας σωστός προγραμματισμός προϋποθέτει την ύπαρξη γνώσης. Γι΄αυτό επιμένω στα όσα είπα.
Ένας από τους αγωνιστές, με τον δικό του τρόπο, και ο Στρατής Ταρίνας. Δεν είναι ο απλός συλλέκτης που ικανοποιεί το καπρίτσιο του με τις συλλογές του. Διεισδύει με όλες τις ερευνητικές του ικανότητες στα ενδότερα των στοιχείων που συλλέγει και στην συνέχεια δημοσιοποιεί τα συμπεράσματά του με τις μελέτες του καθιστώντας κοινωνό στα θέματά του τους πάντες. Η εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει πολλούς συλλέκτες που αμπαρώνουν τα αποκτήματά τους στα σκοτάδια των ερμαρίων τους δεν παρατηρείται στον Ταρίνα.
Είναι ανοιχτός σε όλους γι΄αυτό και άξιος.
Γι΄αυτό και τον τιμούμε σήμερα.
Κυρίες και Κύριοι,
Αναμφισβήτητα, εκδηλώσεις σαν την σημερινή συντελούν στην διατήρηση της πατρώας κληρονομιάς, στον διαφωτισμό των νεωτέρων, στην διέγερση αδρανών συνειδήσεων – πολύ βασικό αυτό. Στην εποχή μας όμως που το γένος μας, στο σταυροδρόμι των νέων καιρών, βρίσκεται εκτεθειμένο σε ένα σωρό φθορές- δεν εννοώ την πολύ μεγάλη κρίση που περνούμε τελευταία- δεν επιτρέπεται οι εκδηλώσεις μας να περιορίζονται σε μια νοσταλγική αναπόληση του παρελθόντος μας η μια επιφανειακή αποτίμηση του παρόντος μας. Οφείλουμε και με την ευκαιρία αυτή να θίγουμε και να αναζητούμε λύσεις για τα σύγχρονα καφτά προβλήματά μας.Αυτό προσπαθώ να κάνω με την σημερινή ομιλία μου, γι΄ αυτό και επεκτάθηκα. Ποιός μπορεί να ισχυριστεί ότι η διάσωση της Ρωμιοσύνης της Πόλης δεν έχει προτεραιότητα; Τα λόγια όμως πρέπει να συμπληρωθούν με έργα. Άμεσα ! Αποδώ και πέρα, τις ίδιες υποχρεώσεις πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τις έχουν και οι μη Κωνσταντινουπολίτες. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Είναι όλων μας.
Ας μην μεμψιμοιρούμε για όσα δυσάρεστα συμβαίνουν κατά διαστήματα εκεί. Αυτά δεν θα λείψουν.
Ας στρέψουμε την προσοχή μας στα όσα σημαντικά επιτελούν ορισμένοι, λίγοι, εκεί, αλλά εκλεκτοί.
Ας είμαστε αισιόδοξοι.
Ας προσπαθήσουμε τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις μας για την Ρωμιοσύνη της Πόλης να τις μετουσιώσουμε σε πράξεις με συστηματικότητα και διάρκεια.
Ας μην ξεχνούμε ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον φίλο Ταρίνα, είχε και θα έχει πάντα δίκιο αυτός που είπε ότι : «Στην Πόλη τίποτε δεν πεθαίνει !» .
Στυλιανός Ροΐδης
