Τουρκία: ποιες ελευθερίες; Του Γιώργου Κακλίκη, πρέσβη επί τιμή, ειδικού συμβούλου του ΕΛΙΑΜΕΠ – ΤΑ ΝΕΑ, 28 Δεκεμβρίου 2020
Όσες δεκαετίες και αν έχουν περάσει, οι παρακαταθήκες των δικτατόρων που κυβέρνησαν τη σύγχρονη Τουρκία βρίσκονται ακόμα ανάμεσα στις πρώτες επιλογές των ιθυνόντων της. Ο σημερινός ηγέτης της Τουρκίας στερεί από τον λαό του το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και τη δυνατότητα να δημιουργήσει και να προοδεύσει πολιτιστικά. Ο λόγος ελέγχεται και μόνο όσοι δεν ενοχλούν την κυβέρνηση της Άγκυρας θεωρούνται νομοταγείς πολίτες. Οι άλλοι, εκείνοι που εννοούν να εκφράζονται χωρίς περικοπές, διώκονται με κατασκευασμένες η μεγεθυσμένες κατηγορίες.
Τον τούρκο πρόεδρο ενδιαφέρει ό,τι εξυπηρετεί την επιβολή της βούλησής του και τη διατήρηση της εξουσίας. Έτσι, με την Τουρκία να έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο κολαστήριο αντιφρονούντων, ο τουρκικός λαός βλέπει να περιορίζονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να φυλακίζονται εκλεγμένοι αρχηγοί κομμάτων. Βλέπει τους διανοούμενους να προσαρμόζουν το λόγο τους στις επιταγές του θρησκευτικοκεντρικού καθεστώτος, τους λειτουργούς του Τύπου να καταδικάζονται σε δεκαετίες ειρκτής, βλέπει τον μαικήνα του πολιτισμού και ανθρωπιστή Οσμάν Καβαλά να παραμένει στη φυλακή με μη θεμελιωμένες κατηγορίες. Ακούει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να μιλάει για εξαφανίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, συλλήψεις και κρατήσεις χιλιάδων συμπολιτών τους και να τονίζει πως ήδη από το 2016 η Τουρκία έχει περιορίσει τις θεμελιώδεις ελευθερίες και θέτει σε κίνδυνο το κράτος δικαίου. Βλέπει το όραμά του για ελευθερία και για ένα σύγχρονο κράτος με ευρωπαΐκή προοπτική να βυθίζεται στη λήθη.
Και ενώ παραγνωρίζει τα δίκαια του δέσμιου λαού του, ο τούρκος πρόεδρος θυμάται πάντα τα δήθεν δίκαια της χώρας σε ξένους τόπους! Προσπαθώντας να πείσει τους πάντες ότι αυτά υπάρχουν μέχρι τα μισά του Αιγαίου και πως περνούν νότια της Κρήτης φτάνοντας στη Λιβύη. Τα προκλητικά σημεία στήριξης της Τουρκίας στο υπογάστριο της Ευρώπης πρέπει να προκαλούν πολύ πιο έντονες από τις ήδη υπάρχουσες ανησυχίες.
Καιρός να αντιμετωπιστεί ο Ταγίπ Ερντογάν διαφορετικά. Επιβαλλόμενες οι δυτικές αντιδράσεις σε όσα άνομα μηχανεύεται στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο προσβάλλοντας το διεθνές δίκιο, τα κράτη, τους αρχηγούς και τους λαούς τους. Επιβαλλόμενη όμως και η, στην πράξη, ενασχόληση των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον και με τα δικαιώματα του τουρκικού λαού που βρίσκεται πλέον σε κατάσταση ασφυξίας. Ασφυξίας από έλλειψη δικαιωμάτων και οικονομικών μέσων για να αντιμετωπίσει ακόμα και τα καθημερινά. Μιλάμε για μια χώρα, για ένα λαό που εδώ και δεκαετίες διατηρούσε προσδοκίες για ένα ευρωπαΐκό μέλλον. Όποτε αυτό ερχόταν. Ένα λαό που, στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Ερντογάν, είχε ελπίσει στην απαλλαγή του από το άχθος της επιβολής σε αυτόν των επιθυμιών των στρατηγών, που κινούσαν τα νήματα της εκάστοτε κυβέρνησής του.
Αν η Δύση ενδιαφέρεται πραγματικά για τις διακηρυγμένες αρχές και τα συμφέροντά της, καλό είναι να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον και για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων μέσα στην Τουρκία και να θέσει τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν προ των ευθυνών του. Με μέσα που άριστα η ίδια γνωρίζει και ήδη έχει εφαρμόσει αλλού.
